Recensie: WICKED

In een woord; WICKED!

We kennen allemaal het wel bekende verhaal van The Wizard of Oz. Dorothy wandelt met de Tinnenman, Laffe Leeuw en Vogelverschrikker over de yellowbrickroad op weg naar de Wizard of Oz om hun droom in vervulling te laten gaan. Op hun tocht worden ze tegengewerkt door the Wicked Witch of the West en helpt Glinda the Good hen waar ze maar kan. We hoorden slechts een kant van het verhaal. Wicked vertelt de andere kant. Waarom werd de goede heks goed en de slechte heks slecht. En was ze Wicked Witch of the West werkelijk zo wicked?

Op 22 december bezocht is deze hitmuscial, die meer dan 30 grote musicalprijzen won, in het Apollo Victoria Theater. Een avond waarin ik weg ben geblazen door de geweldige zang, ik kippenvel had van de door Stephen Schwartz geschreven muziek, ik mijn ogen heb uit gekeken door het geweldige decor, de orginele choreografieën en de prachtige kostuums. En ik bovenal van spanning op het puntje van mijn stoel zat bij een musical waarvan ik het verhaal al van voor naar achter kenden.

De belangrijkste en meest overtuigende spelers waren Alexia Khadime als de groene heks Elphaba en Dianne Pilkington als zelfingenomen blondine Glinda. Alexia’s stem verraad bij de eerste noot meteen dat onder haar groene make-up een donkere huid verstopt is. Haar stem is prachtig warm. In de hoogte klinkt ze soms scheller wat gebruikelijk is bij de rol van Elphaba. Tijdens de pauzefinale stonden mijn nekharen overeind van haar zangkwaliteiten.

Dianne blinkt uit in haar humoristische kwaliteiten. Ze doet je Christin Chenoweth, de meest bekende Glinda, tijdens heel de voorstelling even helemaal vergeten. Ze gaat helemaal los met gekke pasjes en gekke bekken. Ook in de zang weet Dianne te overtuigen. Ze worstelt zich door de meest hoge noten heen. Wel met iets meer zichtbare moeite dan de eerder genoemde Chenoweth.

De dames vertellen samen prachtig het verhaal over een vriendschap, verraad, goed en slecht. Stukje bij beetje ontdek je dat Glinda the Good eigenlijk niet zo heel goed is en dat Wicked Witch Elphaba met al haar goede bedoelingen van af het begin er ingeluisd is. In het laatste duet “For Good” sluiten de dames dit verhaal prachtig af.

Een minpunt in deze overtuigende show was voor mij Oliver Tompsett in de rol van Fiyero/Vogelverschrikker. Tompsett kreeg het niet voor elkaar om de stoere populaire jongen Fiyero neer te zetten. Zijn bewegingen waren ongemakkelijk en stijf en hij kwam echt mannelijkheid te kort. In de meer kwetsbare stukje wist Tompsett met zijn warme en spatzuivere stem wel te overtuigen.

Wicked is rond uit een spektakel met een bewegende draak als decorstuk en acrobatische acteurs die als apen voorbij komen slingeren. Van af 29 maart staat er een frisse nieuwe cast klaar om het verhaal van Wicked aan het publiek te vertellen. Ik hoop bij die acteurs ook een keer in het publiek te zitten. Want Wicked blijft keer op keer WICKED!