Weer een schrijfsel van mij. De opdracht van school was te schrijven over iets wat je voor het eerst deed en wat je bij gebleven is. Dit kwam er bij mij uit. ;)
De eerste keer dat ik de tango danste
“Bovenlichaam lang en wat naar achter. Alsof ik uit mijn mond stink. Buik in. Heupen gedraaid. Iets door de knieën. Grote passen. Nee, nu lijk je op een gans! Steek jouw kont niet zo naar achter. Jouw lichaam moet één lijn zijn.Gezicht naar links. En een arrogante blik in jouw ogen.” Alleen dat laatste zat goed. Mijn gezicht schijnt van nature nogal arrogant te staan. Verder zat tangodansen mij niet echt in het bloed. Ik voelde me, zo in de armen van mijn tangopartner, meer een lappenpop die door haar poppenspeler over het podium gedirigeerd werd, dan een temperamentvolle sexy tangodanseres die alle mannen het hoofd op hol brengt.“Kin omhoog, niet te ver. Grote pas. En nu.” Links, rechts, wiebel, wiebel, rechts, links, wiebel, wiebel, achter, stap, sluit. Zo knullig als ik de pasjes in mijn hoofd dacht, zo knullig zag het er voor mijn gevoel ook uit. “Tsjak, tsjak” zei mijn getrainde danspartner. Als of deze oer-Hollandse jongen onder zijn witte velletje stiekem een geboren Argentijn was, verplaatste hij krachtig het gewicht van zijn ene naar zijn andere voet. Wiebel, wiebel, dacht ik.
Maar hij gaf niet op. Mijn tangodanser was streng. Hij bleef hameren op mijn houding en mijn kracht. Hij duwde me letterlijk de vloer over. Hij moest en zou het me leren. En na twee uur dansen was ze daar. De onhandige Hollandse gans was getransformeerd in een temperamentvolle Argentijnse zwaan. Een zwaan die haar partner op het moment suprème tijdens het optreden een elleboogstoot voor zijn hoofd gaf. Maar dat deed ik met mijn bovenlichaam lang en wat naar achter als of mijn tangopartner uit zijn mond stonk, met mijn buik in, met mijn heupen gedraaid, iets door mijn knieën en met een arrogante blik in mijn ogen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten